Het verhaal van Lotte

Onze collega Lotte vertelt

Ik ben een BAM-mam. Zo heet dat tegenwoordig. Vroeger heette het een BOM- moeder. Bewust Ongehuwde Moeder. Ik ben zogenaamd een Bewust Alleenstaande Moeder. Ik besloot op mijn 37^e om in mijn eentje een kindje te krijgen via de vrouwenkliniek verbonden aan het AMC te Amsterdam. Ik heb een rijk en warm netwerk en mijn dochter kan later haar donor ontmoeten als ze dat wil.

Dit was wat er gebeurde deze zomer waardoor ik prive ook zag wat voor impact tekenen kan hebben….

Op een mooie dag in de zomer van 2019 fiets ik met twee vijfjarige meisjes na school door het Vondelpark in Amsterdam. We gaan naar het zwembadje. Picknicken en afkoelen. Eva Charlie, mijn dochtertje, zit voor en haar vriendinnetje Fre zit achterop. Als ik Fre van de fiets til en vervolgens Eva Charlie vraagt Fre mij met grote ogen; “Lotte, waarom heeft Eva Charlie Donald Duck als papa?”

Ik zeg: “Wat zeg je Fre? Een Donald Duck papa?”

Fre: Ietwat ongeduldig: “Waarom heeft Eefje een Donald-papa?” Ze kijkt me serieus aan en veegt dan haar haren opzij. “Ooh.. zeg ik.. jij bedoelt een donor-papa..”

“Ja!,” zegt Fre

Mijn dochtertje Eva Charlie kijkt me ietwat hulpeloos en onmachtig aan: ik heb het proberen uit te leggen mam..

Op dat moment begrijp ik dat ik wat te tekenen heb. Ik maak een boekje voor mijn dochtertje; het proces uitgetekend van naar een kindje verlangen als alleenstaande vrouw en de gesprekken daarover met familie en vrienden als ook de stap naar de dokter in het ziekenhuis en het zwanger worden en een prachtige gezonde dochter krijgen. En zielsgelukkig met haar zijn.

Een paar dagen later is Fre bij ons spelen. Op een gegeven moment is het stil..Ik kijk om een hoekje van Eva Charlie haar kamertje en zie twee meisjes geconcentreerd boven een tekenschriftje.. Ze “lezen” samen heel serieus het boekje.

hieronder enkele bladzijden uit het boekje…